اشتراک در
پست‌ها
تمام نظرات
۱۱ فروردین ۱۳۸۹
یکی از دوستان اینجا یه برنامه هایی رو بیشتر هم توی کافه گف ، میزاره که برنامه دنس پارتی و درینک و موزیک دیجی هستش ،من تا حالا خودم این برنامه های Percialicious رو نرفتم و از کیفیتش خبری ندارم ، ولی شنیدم خوبه ، تصمیم دارم این یکی رو اگر قسمت باشه بریم ،
گفتم تبلیغش رو برای شما دوستان حاضر در صحنه (البته سیدنی) بزارم که اگر 4 آپریل برنامه ای نداشتید به سوی گف بشتابید ،
قیمت بلیطش 25 دلار هستش که اگر پیش پیش بخرید فکر کنم 15 دلار باشه ، عزیز Sam Fish گفتش توی روز 13 بدر در پارک هم میشه بلیطاش رو خرید ، خلاصه تعطیلات ایستر رو توی خونه نمونید و روزهاش و یه جور عشق و حال کنید شبهاش رو یه جور.
با توجه به اینکه توی سیتی هم هست دسترسیش خوب هستش ، با قطار بیایید که نخواهید رانند گی کنید که تا خرخره نوشیدنی میل بفرمایید ، موظب باشید از کنار مواد آتش زا رد نشید که شعله ور نشید :-) برنامه هم از ساعت 9 شب شروع میشه
به خدا پورسانت مورسانت هم نگرفتم که تبلیغ کنم ، فردا باز نگید اینا شبکه شدن که جیب ما رو خالی کنن و برنامشون هم خوب نبود و از این حرفا ، چون وبلاگ بیشتر مربوط به عشق و حال هستش برای این اینجا اطلاع رسانی کردم وگر نه روح برنامه گذار این مجلس اصلاٌ خبر نداره که من اینجا راجع بهش دارم مینویسم .
دوستان نکته دیگری هم که یادم افتاد بگم این هستش که ماهیتابه و قابلمه و ظروف چینی و کلیه وسایل آشپزخانه هم شبیه به پوشاک قیمتش اینجا گرون تر از تهران هستش ، به ذکر یک مثال بسنده میکنم : یک ماهیتابه پزرگ چدنی کلفت و خوب فرانسوی در تهران بین 50000 تومان الی 80000 تومان هستش که همون رو در اینجا بخواهید بخرید باید 240 الی 300 دلار پول بدید .
خوب دیگه زیادی از اصل مقوله زندگی که همون عشق و حال هستش دور شدیم و داریم بیخودی راجع به مادیات صحبت میکنیم :-)
من خودم چون زیاد اهل رستوران رفتن نیستم راجع به رستوران های مختلف نظر خاصی ندارم که بهتون بگم ،
بیشتر علاقه مند هستم راجع به جاهایی که بار های خوب و کلاب های خوب داره و موسیقی زنده دارن یا اینکه دیجی خوب دارن و سیستم صوتی خوب دارند و همینطور دکوراسیون و فضای با حال و نورپردازی س ک س ی دارند اطلاعات جمع کنم ، لذا اونهایی که دنبال انواع و اقسام رستوران هستند و دوست دارند بنشینند و حسابی میل بنمایند اینجا چیزی دستگیرشون نمیشه ، از الان بگم که وقتشون رو در وبلاگ من تلف نکنند ، و اما دوستانی که اهل عشق و حال از نوع بخور بخور نیستند و اهل رقص و نوشیدن و ساحل و شنا و طبیعت گردی و غیره هستند بشتابید که سیدنی خوراک همین جور کاراست ، البته نا گفته نماند که واقعاً از لحاظ رستوران ، اونم از انواع مختلف ، سیدنی یکی از بهترین شهرهای دنیاست ولی از سیدنی بهتر برای کافه و رستوران ، ملبورن هستش ، اینه که اگر با کیک و قهوه ، بستنی و انواع رستوران ها و کافه های متنوع حال میکنید انصافاٌ برید ملبورن که شهر کافه و رستوران هستش .
خوب فعلا ٌ برای دوستانی که دوست دارند برن بار و موزیک خارجی گوش بدهند و حرکات موزون خارجی به همراه همسر یا دوست دخترشون و یا دوست پسرشون انجام بدهند ، باید بگم که یکی از محل های خوب و با کلاس برای این جور بارها و کافه ها سابربی هستش بنام The Rocks که انتهای خیابان جورج بغل Sydney Cove هستش ، روی گوگل مپ سرچ بفرمایید و هر چه سریعتر جمعه ها و شنبه ها به اون محله اعزام شید ، اکثر بارها و دیسکوهای اونجا نفری 10 دلار ورودی داره ، خواهشاً خسیس بازی رو بزارید کنار و اگر میخواهید حال کنید ، برید جای با کلاس و حال درست و حسابی بکنید ، جاهای مجانی که برید و با آدمهای خسیس که برید و دچار موزیک و سیستم صوتی بد که بشید عواقبش رو در چند پست قبلی گفتم که چی هستش .
فارسی تایپ کردن هم واسه خودش داستانی هستش شما ظرف 1 دقیقه کل مطالب بالا رو میخونید و خبر ندارید که من 2 ساعت هستش که نشستم همین 4 خط رو تایپ کنم ، فعلاً The Rocks رو یاد بگیرید ، دوباره بر میگردم
خوب دیگه زیادی از اصل مقوله زندگی که همون عشق و حال هستش دور شدیم و داریم بیخودی راجع به مادیات صحبت میکنیم :-)
من خودم چون زیاد اهل رستوران رفتن نیستم راجع به رستوران های مختلف نظر خاصی ندارم که بهتون بگم ،
بیشتر علاقه مند هستم راجع به جاهایی که بار های خوب و کلاب های خوب داره و موسیقی زنده دارن یا اینکه دیجی خوب دارن و سیستم صوتی خوب دارند و همینطور دکوراسیون و فضای با حال و نورپردازی س ک س ی دارند اطلاعات جمع کنم ، لذا اونهایی که دنبال انواع و اقسام رستوران هستند و دوست دارند بنشینند و حسابی میل بنمایند اینجا چیزی دستگیرشون نمیشه ، از الان بگم که وقتشون رو در وبلاگ من تلف نکنند ، و اما دوستانی که اهل عشق و حال از نوع بخور بخور نیستند و اهل رقص و نوشیدن و ساحل و شنا و طبیعت گردی و غیره هستند بشتابید که سیدنی خوراک همین جور کاراست ، البته نا گفته نماند که واقعاً از لحاظ رستوران ، اونم از انواع مختلف ، سیدنی یکی از بهترین شهرهای دنیاست ولی از سیدنی بهتر برای کافه و رستوران ، ملبورن هستش ، اینه که اگر با کیک و قهوه ، بستنی و انواع رستوران ها و کافه های متنوع حال میکنید انصافاٌ برید ملبورن که شهر کافه و رستوران هستش .
خوب فعلا ٌ برای دوستانی که دوست دارند برن بار و موزیک خارجی گوش بدهند و حرکات موزون خارجی به همراه همسر یا دوست دخترشون و یا دوست پسرشون انجام بدهند ، باید بگم که یکی از محل های خوب و با کلاس برای این جور بارها و کافه ها سابربی هستش بنام The Rocks که انتهای خیابان جورج بغل Sydney Cove هستش ، روی گوگل مپ سرچ بفرمایید و هر چه سریعتر جمعه ها و شنبه ها به اون محله اعزام شید ، اکثر بارها و دیسکوهای اونجا نفری 10 دلار ورودی داره ، خواهشاً خسیس بازی رو بزارید کنار و اگر میخواهید حال کنید ، برید جای با کلاس و حال درست و حسابی بکنید ، جاهای مجانی که برید و با آدمهای خسیس که برید و دچار موزیک و سیستم صوتی بد که بشید عواقبش رو در چند پست قبلی گفتم که چی هستش .
فارسی تایپ کردن هم واسه خودش داستانی هستش شما ظرف 1 دقیقه کل مطالب بالا رو میخونید و خبر ندارید که من 2 ساعت هستش که نشستم همین 4 خط رو تایپ کنم ، فعلاً The Rocks رو یاد بگیرید ، دوباره بر میگردم
۱ فروردین ۱۳۸۹
سال نو خورشیدی بر همه دوستان و خوانندگان وبلاگ مبارک باشه :-)
واقعاً که بهترین تقویم دنیا رو ما ایرانی ها داریم و تنها تقویمی هستش که واقعاً بر اساس چرخش فصول و خورشید وعلم نجوم درست شد،
امید دارم سالی خوب و پر برکت داشته باشید ، پر از سلامتی و شادی و پر از اتفاقات خوب ، پر از عشق و حال و پر از پول و برکت .
عذر خواهی من رو بابت تاخیر 2 ماهه که وبلاگ رو دیر آپدیت کردم خواهشن پذیرا باشید ، سرم واقعاً شلوغ بود ، پر از مشغله وکارهایی که باید انجام میدادم ، البته این توجیه خوبی برای آپدیت نکردن وبلاگ نیست و میدونم که میگید هر چقدر هم سرت شلوغ بوده باشه ، 4 ساعت وقت میتونستی پیدا کنی و برامون بنویسی ، آخه من دوست دارم با عجله ننویسم و دوست دارم وقتی تایپ میکنم سر حال باشم و پر از آرامش ، یه موزیک از Leonard Cohen بذارم و در کمال آرامش براتون بنویسم که هر چی مینویسم از دلم بلند شه و بر دل شما بشینه ، برای همین نمی نوشتم چون که یه همچین آرامشی رو برای نوشتن وبلاگ پیدا نمی کردم ، ولی خب بالاخره این آرامش رو در روز اول سال 1389 پیدا کردم و شروع کردم به نوشتن برای شما نازنینان
یکی از دوستان توی قسمت نظرات نوشته بود که آقا چرا نمی نویسی ؟ هر چی که هست بنویس اگر هم بد هست صادقانه بنویس .
علت تاخیرم در نوشتن رو براتون گفتم ، ولی واقعیت این هستش که هر چی بیشتر از موندنم در سیدنی میگذره بیشتر به من خوش
می گذره ، من واقعاً این سرزمین رو دوست دارم ، اینجا واقعاً بدی نداره که براتون بنویسم ، یعنی بدی که لازم باشه بدونید نداره ،
تنها چیزی که هستش جای خالی خانواده و دوستان قدیمی هستش که بعضی وقتها احساس میشه ، این طبیعت انسان هستش که دوست داره در خوشی ها دسته جمعی حال کنه و دوست داره که خانواده و دوستان در خوشی ها و عشق وحال شریک باشند ، از این که بگذریم ، اگر به هر حال دوست دارید از بدیهای اینجا براتون بگم ، باید بگم که همه جای دنیا خوبی و بدی با هم هستش ، فرقش در این هست که وقتی خوبیها رو توی یک کفه ترازو میزارید و بدیها رو توی کفه دیگر اون جایی رو انتخاب میکنید که کفه خوبیهاش خیلی سنگین هستش و کفه بدیها سبک ، استرالیا و سیدنی کفه ترازوی خوبیهاش خیلی سنگین هشتش و کفه بدیها خیلی سبک به خاطر همین هر روز لذت بیشتر از زندگی میبرید ، اگر خیلی هم اصرار دارید که بالاخره چند تا بدی بگم باید بگم که اول از همه توالتاشون شلنگ آب نداره و فقط دستمال کاغذی داره ! ایران همه توالت ها شلنگ آب دارن ،
دوم : اینکه واقعاً کیفیت و قیمت لباسهای ایرانی و کیف وکفش ایران حرف نداره ، اینجا که ما هر چی دیدیم جنس پارچه ها افتضاح ، لباس ها جواد ، قیمت این لباسهای در پیت در حد مقیاس های فضایی ! پیش خودتون نگید حتماٌ رفته جای در پیت خرید کنه ، اینجا فروشگاهای اصل ورساچی و گوچی و لاکوست و برندهای دیگه هم رفتیم ، تازه اونجا کیفیت جنس و دوختشون شبیه لباسهای ایرانی هستش ولی قیمتش ما فوق فضا ، یعنی یه تی شرت ایرانی که میخرید 10 هزار تومان همون تی شرت و با همون دوخت و همون کیفیت تازه به خدا دوخت و کیفیت ایرانی بهتر هستش رو میدن 200 دلار ! ورساچی که یه تاپ زنونه که اگر میدادی دست خانومای ایرانی ، پاره میکردنش باهاش گرد گیری میکردن رو میداد 750 دلار !!!!! کیف و کفش هم همینطور ، بهترین کیف چرمی اصل زنونه رو با بهترین طرح توی ایران میشه خرید 150 هزار تومن ، همو کیف رو اگر توی فروشگاهای چرم اصل گیر بیارین باید 2500 دلار پول بدین ، کیفهایی که توی خیابان سپهسالار تهران میشه خرید با 20000 تومان اینجا باید 200 دلار پول بدین همونها رو !
متاسفم برای فرهنگ آدمهای ایرانی داخل ایران که همش موقع خرید لباس ، دنبال مارک برندهای خارجی میگردن و متاسفم برای تولید کنندگان خوب ایرانی که برای فروش لباس هاشون مجبور هستند تولیداتشون رو عوض اینکه با افتخار به نام خودشون مارک بزنند ، با مارکهای خارجی مزین میکنند که فروش بهتری داشته باشند .
خلاصه دوستانی که دارید میایید استرالیا گوش کنید این پند من را :
اگر زیر 500 کیلو گرم پوشاک و کیف و کفش برای خودتون فریت کنید اشتباه بزرگی کردید ، برای حداقل مصرف 5 سال خودتون پوشاک بیارید ، از شورت و سوتین و جوراب گرفته تا کت و شلوار و دامن و لباس شب و کیف و کفش و کلاه و مایو و هر چی که خلاصه فکرش رو میکنید ، آقا جان اینجا لباس هاش مفت گرون هستش !
سوم : اینکه دلتون برای شیرینی و شیرینی فروشیهای ایران ، حسابی تنگ میشه ، اینجا چیزی مثل شیرینی فروشیهای ایران با اون کیک های خوب وشیرینیهای متنوع خبری نیست ، توی خیابان مرزداران ، شهرک ژاندارمری ، شیرینی فروشی ماه بانو ، کجایی که دلم برای شیرینی دانمارکی که عصر به عصر درست میکردی و 2 ساعته هم تموم میشد تنگ شده :-) برای اون کیک های خوب و بزرگ و خوش مزه که بهترین و بزرگترینش رو که میگرفتیم 5 کیلو میشد 12 یا 13 هزار تومن ، اینجا یه کیک 1 کیلویی خامه ای که مزه آب میده رو بهت میدن 50 دلار
هر چی فکر میکنم میبینم همین 3 تا توی ایران بهتر از اینجا بود ، ولی بقیه چیز ها اینجا بهتر و ارزونتر از ایران هستش ، مخصوصاً به نسبت درآمد ، حالا اگر به خاطر شلنگ توالت و پوشاک ایران و شیرینی فروشی های ایران میخواهید ایران بمونید که هیچ ، ولی اگر از این 3 قلم میتونید بگذرید بقیه حل است ! :-)
ادامه مطلب رو چند ساعت دیگه براتون توی پست بعدی مینویسم ...
واقعاً که بهترین تقویم دنیا رو ما ایرانی ها داریم و تنها تقویمی هستش که واقعاً بر اساس چرخش فصول و خورشید وعلم نجوم درست شد،
امید دارم سالی خوب و پر برکت داشته باشید ، پر از سلامتی و شادی و پر از اتفاقات خوب ، پر از عشق و حال و پر از پول و برکت .
عذر خواهی من رو بابت تاخیر 2 ماهه که وبلاگ رو دیر آپدیت کردم خواهشن پذیرا باشید ، سرم واقعاً شلوغ بود ، پر از مشغله وکارهایی که باید انجام میدادم ، البته این توجیه خوبی برای آپدیت نکردن وبلاگ نیست و میدونم که میگید هر چقدر هم سرت شلوغ بوده باشه ، 4 ساعت وقت میتونستی پیدا کنی و برامون بنویسی ، آخه من دوست دارم با عجله ننویسم و دوست دارم وقتی تایپ میکنم سر حال باشم و پر از آرامش ، یه موزیک از Leonard Cohen بذارم و در کمال آرامش براتون بنویسم که هر چی مینویسم از دلم بلند شه و بر دل شما بشینه ، برای همین نمی نوشتم چون که یه همچین آرامشی رو برای نوشتن وبلاگ پیدا نمی کردم ، ولی خب بالاخره این آرامش رو در روز اول سال 1389 پیدا کردم و شروع کردم به نوشتن برای شما نازنینان
یکی از دوستان توی قسمت نظرات نوشته بود که آقا چرا نمی نویسی ؟ هر چی که هست بنویس اگر هم بد هست صادقانه بنویس .
علت تاخیرم در نوشتن رو براتون گفتم ، ولی واقعیت این هستش که هر چی بیشتر از موندنم در سیدنی میگذره بیشتر به من خوش
می گذره ، من واقعاً این سرزمین رو دوست دارم ، اینجا واقعاً بدی نداره که براتون بنویسم ، یعنی بدی که لازم باشه بدونید نداره ،
تنها چیزی که هستش جای خالی خانواده و دوستان قدیمی هستش که بعضی وقتها احساس میشه ، این طبیعت انسان هستش که دوست داره در خوشی ها دسته جمعی حال کنه و دوست داره که خانواده و دوستان در خوشی ها و عشق وحال شریک باشند ، از این که بگذریم ، اگر به هر حال دوست دارید از بدیهای اینجا براتون بگم ، باید بگم که همه جای دنیا خوبی و بدی با هم هستش ، فرقش در این هست که وقتی خوبیها رو توی یک کفه ترازو میزارید و بدیها رو توی کفه دیگر اون جایی رو انتخاب میکنید که کفه خوبیهاش خیلی سنگین هستش و کفه بدیها سبک ، استرالیا و سیدنی کفه ترازوی خوبیهاش خیلی سنگین هشتش و کفه بدیها خیلی سبک به خاطر همین هر روز لذت بیشتر از زندگی میبرید ، اگر خیلی هم اصرار دارید که بالاخره چند تا بدی بگم باید بگم که اول از همه توالتاشون شلنگ آب نداره و فقط دستمال کاغذی داره ! ایران همه توالت ها شلنگ آب دارن ،
دوم : اینکه واقعاً کیفیت و قیمت لباسهای ایرانی و کیف وکفش ایران حرف نداره ، اینجا که ما هر چی دیدیم جنس پارچه ها افتضاح ، لباس ها جواد ، قیمت این لباسهای در پیت در حد مقیاس های فضایی ! پیش خودتون نگید حتماٌ رفته جای در پیت خرید کنه ، اینجا فروشگاهای اصل ورساچی و گوچی و لاکوست و برندهای دیگه هم رفتیم ، تازه اونجا کیفیت جنس و دوختشون شبیه لباسهای ایرانی هستش ولی قیمتش ما فوق فضا ، یعنی یه تی شرت ایرانی که میخرید 10 هزار تومان همون تی شرت و با همون دوخت و همون کیفیت تازه به خدا دوخت و کیفیت ایرانی بهتر هستش رو میدن 200 دلار ! ورساچی که یه تاپ زنونه که اگر میدادی دست خانومای ایرانی ، پاره میکردنش باهاش گرد گیری میکردن رو میداد 750 دلار !!!!! کیف و کفش هم همینطور ، بهترین کیف چرمی اصل زنونه رو با بهترین طرح توی ایران میشه خرید 150 هزار تومن ، همو کیف رو اگر توی فروشگاهای چرم اصل گیر بیارین باید 2500 دلار پول بدین ، کیفهایی که توی خیابان سپهسالار تهران میشه خرید با 20000 تومان اینجا باید 200 دلار پول بدین همونها رو !
متاسفم برای فرهنگ آدمهای ایرانی داخل ایران که همش موقع خرید لباس ، دنبال مارک برندهای خارجی میگردن و متاسفم برای تولید کنندگان خوب ایرانی که برای فروش لباس هاشون مجبور هستند تولیداتشون رو عوض اینکه با افتخار به نام خودشون مارک بزنند ، با مارکهای خارجی مزین میکنند که فروش بهتری داشته باشند .
خلاصه دوستانی که دارید میایید استرالیا گوش کنید این پند من را :
اگر زیر 500 کیلو گرم پوشاک و کیف و کفش برای خودتون فریت کنید اشتباه بزرگی کردید ، برای حداقل مصرف 5 سال خودتون پوشاک بیارید ، از شورت و سوتین و جوراب گرفته تا کت و شلوار و دامن و لباس شب و کیف و کفش و کلاه و مایو و هر چی که خلاصه فکرش رو میکنید ، آقا جان اینجا لباس هاش مفت گرون هستش !
سوم : اینکه دلتون برای شیرینی و شیرینی فروشیهای ایران ، حسابی تنگ میشه ، اینجا چیزی مثل شیرینی فروشیهای ایران با اون کیک های خوب وشیرینیهای متنوع خبری نیست ، توی خیابان مرزداران ، شهرک ژاندارمری ، شیرینی فروشی ماه بانو ، کجایی که دلم برای شیرینی دانمارکی که عصر به عصر درست میکردی و 2 ساعته هم تموم میشد تنگ شده :-) برای اون کیک های خوب و بزرگ و خوش مزه که بهترین و بزرگترینش رو که میگرفتیم 5 کیلو میشد 12 یا 13 هزار تومن ، اینجا یه کیک 1 کیلویی خامه ای که مزه آب میده رو بهت میدن 50 دلار
هر چی فکر میکنم میبینم همین 3 تا توی ایران بهتر از اینجا بود ، ولی بقیه چیز ها اینجا بهتر و ارزونتر از ایران هستش ، مخصوصاً به نسبت درآمد ، حالا اگر به خاطر شلنگ توالت و پوشاک ایران و شیرینی فروشی های ایران میخواهید ایران بمونید که هیچ ، ولی اگر از این 3 قلم میتونید بگذرید بقیه حل است ! :-)
ادامه مطلب رو چند ساعت دیگه براتون توی پست بعدی مینویسم ...
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)